Een clinic voor de ARC jeugd op een mistige zaterdagochtend

Zaterdagmorgen 12 december had iets mystieks. Sportpark Zegersloot was in nevelen gehuld. De nieuwe ledverlichting van ARC stond op standje ‘loop’ en alles oogde ‘sfeervol’. Wat er zich op de kunstgrasvelden zou gaan afspelen was voor de deelnemers van de door Inge Kranenburg, Cees Jan van Leeuwen, Arry Zwaan samen met Mark Evers en Nick Coster georganiseerde clinic, nog raadselachtig.

Volgens een coronaproof protocol haalden vrijwilligers de deelnemers die door ouders gebracht waren met de auto af van het parkeerterrein en dus zag ik een aantal colonnes deelnemers richting de velden gaan. Een prachtig gezicht. Het lijkt een normale voetbalzaterdag en dat is een mooi lichtpunt in de donkere coronatijd.

Inmiddels hebben de spelers en speelsters van ARC 1 en VR1 zich verzameld en ook zij staan de trappelen van ongeduld om de jeugd van ARC wat bij te leren. Ik vraag Youri Duisterhof hoe hij dit vindt. Youri: “Mooi om te doen voor onze jeugd. Ik denk dat alle deelnemers het gaaf vinden om door ons getraind te worden. Ik herinner me van vroeger nog dat je uitkeek naar bijzondere trainingen en activiteiten.” Op veld 5 tref ik deelnemer Silvyn en peil zijn enthousiasme. Silvyn: “Ik weet niet wat we gaan doen. Kan nog niet zeggen of ik het leuk ga vinden en ik ben net wakker. Ga wel zien wat we gaan doen.” Zijn lichaamstaal sluit naadloos aan bij zijn woorden.

Even over half tien gaat de clinic van start en wat je ziet is een steeds enthousiaster wordende ARC-jeugd die door de beide hoofdtrainers bedachte voetbalvormen fanatiek uitvoert. Er zijn pass- en trapoefeningen, een tegen een partijtjes en later vier tegen vier. Ook kracht en conditie komt aan bod. Net als dribbelen en de voorrondes van een penaltycompetitie worden afgewerkt. De deelnemers halen alles uit de kast. Ik loop even naar veld B en spreek daar Mace en Owen uit de categorie JO12 en informeer hoe zij de clinic ervaren en hoe ze het vinden om door spelers van ARC 1 te worden getraind. Mace: “Ik vind het gaaf. Vooral de kleine partijtjes doen. Tren en Timo deden zelf ook mee. Echt leuk." Owen beaamt het: “Je leert echt wat hier. Je kan wel zien dat deze spelers iets beter kunnen voetballen dan onze trainer.”

Dan toch even terug naar veld 5 om eens te kijken of Silvyn al wakker is en hoe zijn ervaringen zijn. Ik vind hem snel. Hij is ‘ontdooit’ en voor ik hem spreek zegt zijn lichaamshouding alles. Silvyn: “Het is echt leuk. We doen leuke dingen en nu heb ik trucjes geleerd.” Hij doet er zonder dat ik het vraag één voor. Voor Silvyn is de missie  'ARC-clinic’ geslaagd. De jongste jeugd van de JO8 is actief op veld 2 en mijn oog valt op Dhakir, twee turven hoog, zijn drinkfles stevig in zijn knuisten en luisterend naar de uitleg van een enthousiaste trainster. Ook hem vraag ik naar zijn beleving. Dhakir: “Het is erg leuk meneer. Vooral dat (wijzend naar het onderdeel passen en trappen) daar.” En weg is hij. Dhakir moet om hoedjes heen dribbelen en daarna afronden op het doel. Hij doet het feilloos.

Rond het eind van de clinic krijgen alle deelnemers een heuse ‘goodybag’ met daarin een pakje Wicky, zakje snoep en Quick handschoenen. Een dik verdiende beloning voor een ochtend hard werken, maar wat was het een mooie zaterdagmorgen. Ouderwets. Organisatie, trainers, trainsters en vrijwilligers kijken er allemaal met voldoening op terug. Er waren maar liefst 269 deelnemers, waarvan 21 die geen lid zijn van ARC. Ik zou me zomaar voor kunnen stellen dat zij na de clinic graag lid worden van ARC en tegen hun klasgenootjes vertellen: “ARC? Dat moet je doen.”